Een chromosoompje teveel?

Het syndroom van down in de samenleving

Mensen accepteren mensen met het syndroom van down soms niet in de samenleving. Syndroom van downers kunnen best lastig zijn, hoe moet je hier nu mee omgaan? En hoe verbeter je het beeld van de mensen?

Hoe voed je iemand met het syndroom van down op?

De opvoeding van een kind met Down syndroom kan leiden tot vele vragen en onzekere gevoelens bij de ouders of verzorgers. Stuur je je kind naar het speciaal onderwijs of naar een gewone basisschool? De meeste kinderen met Down syndroom starten op een gewone school, sommigen blijven tot hun 14e op deze school en gaan daarna naar het speciale onderwijs. Het komt ook voor dat deze kinderen vanaf groep 3 of 4 niet meer op hun plek zitten op een gewone basisschool. Dit kan verschillende oorzaken hebben: het kind zit in groep 3 of 4 al aan de top van wat ze kunnen leren, of de school heeft onvoldoende kennis in huis om een kind met Down syndroom te begeleiden, ook kan deze taak als te zwaar worden ervaren. Speciaal onderwijs biedt dan uitkomst. Daarna kan een kind met Down syndroom een vakopleiding gaan volgen, gevolgd door meestal een vrijwilligersbaan en wanneer een kind volwassen wordt, gaan de ouders of verzorgers op zoek naar begeleid wonen voor hun kind.

Stichtingen en organisaties

Er zijn verschillende stichtingen zoals Stichting Downsyndroom en De upside van down. De Stichting Downsyndroom wil vooral informatie verspreiden zodat mensen meer van deze aangeboren chromosoomafwijking afweten en dus meer van deze afwijking begrijpen. Ook verspreiden zij kennis naar ouders en verzorgers van kinderen met het downsyndroom zodat deze beter verzorgd kunnen worden. De upside van down wil ook graag kennis verspreiden maar met een ander doel. Zij willen de beeldvorming verbeteren. Er is  namelijk nauwelijks oog voor hun mogelijkheden en kwaliteiten. Dan is er ook nog de stichting ASVZ. Hier kunnen ouders hun kinderen laten wonen en begleiden. Stichting ASVZ kan zelfs hele gezinnen begleiden. Ze luisteren goed naar wat de cliënten willen en zoeken samen naar een oplossing.

Zij zorgen voor kwaliteitszorg.

Syndroom van down in het dagelijks leven

Door de ontwikkelingen op medisch gebied, sociaal gezien en in de zorg is de toekomst voor een kind met Down syndroom veel verbeterd. Vroeger stierven deze kinderen, jong volwassenen, op erg jonge leeftijd. Hun toekomst ziet er tegenwoordig veel rooskleuriger uit. Kinderen met Down syndroom worden niet meer weggestopt, maar ze mogen zoveel mogelijk meedoen. Zo werd er vroeger gedacht “dat kunnen of kennen ze toch niet”, nu echter krijgen ook deze kinderen de kans om te leren lezen bijvoorbeeld, om boodschappen te doen, weliswaar onder begeleiding maar toch ook een beetje zelfstandig. Er worden restaurants opgericht, waar de bediening en meer in handen is van mensen met het Down syndroom. Dit kost natuurlijk wel inzet en creativiteit van de betrokkenen, de begeleiders, maar deze inzet werpt zijn vruchten af en geeft enorm veel voldoening voor alle partijen. De mensen met het Down syndroom worden tegenwoordig rond de zestig jaar.